Schrijven vanuit verwondering

Jeanine Cronie schreef aan bijna alle afleveringen van Saїd & Anna, een 16-delige kleuterserie waarin twee kinderen in een repairshop hun eigen problemen creatief weten op te lossen. De serie was te zien op Cinekid en werd in het najaar van 2023 op tv (EO) uitgezonden. Eerder schreef ze onder andere Woezel en Pip (sinds 2010), Jesses Wereld (2014) en Evi & Co (2017). Momenteel werkt ze aan haar eerste speelfilm Gewoon Nick. Naast films en series maakt ze ook podcasts en schrijft ze kinderboeken.

Waar kunnen we je van kennen?
Mensen zonder kinderen kennen mijn werk niet altijd, maar bij Woezel en Pip gaat er toch vaak een belletje rinkelen. Bij deze langlopende serie voor kinderen van 0-5 jaar, heb ik veel vlieguren kunnen maken. Ik heb er geleerd in format te schrijven en hoewel ik er niet langer aan meeschrijf, ben ik soms nog wel betrokken. Zo ga ik binnenkort meelezen met de speelfilm die er van het tweetal in de maak is.

Schrijf je momenteel aan iets?
Voor Saїd & Anna schrijf ik aan een tweede reeks, samen met Fiona van Heemstra. Van de eerste reeks bewerk ik het materiaal tot leesboeken voor kinderen. Producent Harro van Staverden heeft hiervoor uitgeverij Luitingh-Sijthoff benaderd. Ik hou wel van de vrijheid die deze vorm van schrijven biedt. In augustus verschijnt het eerste deel.

En, niet onbelangrijk, ik werk nu eindelijk aan mijn eerste speelfilm, Gewoon Nick, die ik al heel lang in mijn hoofd heb. De film, over een 10-jarige jongen die in een pleeggezin opgroeit, is geen vrolijke film, maar er zit wel humor in. Ik heb er een lange weg voor afgelegd, van deelname aan het Cinema Junior Programma via het scenario-ontwikkelingstraject van het Filmfonds naar het Cinekid Scriptlab, waar Selina Ukwuoma mijn coach was. Producent IJswater en regisseur Nicole van Kilsdonk waren van begin af aan betrokken en we zijn nu in de eindfase van het schrijfproces. We mikken erop volgend jaar te kunnen gaan draaien.
 
Is schrijven je hoofdberoep?
Ja, zeker. Ik ben er op het moment heel druk mee. Maar je weet hoe dat gaat, het komt vaak in golfbewegingen.

Word je gelukkig van schrijven?
Meestal wel, maar niet altijd. Het is fijn om in een flow te zitten en nog beter als alle puzzelstukjes mooi in elkaar blijken te passen. Het werkt voor mij het beste als ik me helemaal kan onderdompelen. Dan kan ik er heel blij en gelukkig van worden. Maar ik heb ook een soort haat-liefdeverhouding met schrijven, zeker op momenten dat ik vast kom te zitten.

Als pleegmoeder put ik bij Gewoon Nick grotendeels uit eigen ervaringen. Dat maakt het soms lastig, want je moet ook afstand kunnen doen van de werkelijkheid. Ik weet wel dat ik nooit meer in loondienst zou willen werken.
 
Voor welke film ben je onlangs naar de bioscoop gegaan?
Poor things, een geweldige film met een heerlijk onbevreesd personage, dat net zo verwonderd en onbevangen naar de wereld kijkt als een kind. Dat herken ik van mijn eigen werk, waarin ik ook die kinderlijke blik probeer vast te leggen. En de film is natuurlijk prachtig vormgegeven.

Wat is het laatste toneelstuk dat je hebt gezien?
Het jouwe! Ik ben vanuit mijn achtergrond heel erg geïnteresseerd in de geschiedenis van slavernij en van Suriname dus het lag voor de hand naar de toneelbewerking van jouw roman De smeekbede te gaan. Ik ben voor BNNVARA met regisseur Martin Rombouts bezig met een podcast over een meisje dat rond 1815-1821 vanuit Demerary naar Nederland wordt gehaald en na vijf jaar als vrijgemaakte terugkeert naar de koloniën (Demerary was net als Essequebo een Nederlandse kolonie ten westen van Suriname, red). Ik vond het heel interessant in de archieven te duiken, al kon ik van haar leven maar moeilijk de puzzelstukjes bij elkaar krijgen. De serie is gericht op kinderen van 10 jaar en ouder en start in april van dit jaar.
 
Weet je wat voor Nederlands drama momenteel op televisie cq streamers te zien is?
Ik probeer dat bij te houden, al mis ik natuurlijk ook weleens wat. Ik kijk sowieso alle Telefilms. Zo heb ik natuurlijk Happy Palace van Nicole van Kilsdonk gezien en Paria van IJswater en Philip Delmaar.

Heb je behalve schrijven nog andere bronnen van inkomsten?
Op het moment schrijf ik vooral voor films, maar daarnaast ook voor podcasts. Dat gaat zoveel sneller dan boeken of films. En ik heb altijd lesgeven als back-up. Zo heb ik lesgegeven aan het Mediacollege (MBO) en gastcolleges gegeven aan de St Joost Academie (HBO). Zelf organiseer ik ook workshops creatief schrijven voor volwassenen. In coronatijd ben ik de Amsterdam Letterwriting Club gestart.
 
Welke film had je willen schrijven?
Summer 1993. Van Carla Simon. Zonder twijfel. De eenvoud van dit dramatische verhaal spreekt me enorm aan. Niet per se het thema, maar de manier waarop dit verhaal verteld wordt. Geen scène of dialoog te veel. En waanzinnig goed spel van de 6-jarige hoofdrolspeelster.
 
Wat is je sterkste kant als schrijver?
Geen idee. Ik hoor weleens terug dat ik een poëtische toon heb. En dat ik vanuit verwondering schrijf. Ik denk dat dat belangrijk is als je voor kinderen schrijft, meer nog dan voor volwassenen. Zonder empathie kun je eigenlijk niet schrijven.

Wat moet je als schrijver nog leren?
Bij mijn overstap naar speelfilm merk ik dat ik nog ervaring moet opdoen in het bewaren van de grote lijnen en het bouwen aan een spanningsboog. Het is echt een andere tak van sport, die me wel bevalt.
 
Van wie heb je het vak geleerd?
Door het traject Kind en Kleur van destijds het Mediafonds. Ik werd hiervoor geselecteerd en heb die kans met beide handen aangegrepen. Ik heb het traject afgemaakt, terwijl ik nog als coördinator educatie werkte bij het Tropentheater, dat in 2012 helaas werd wegbezuinigd. Het heeft lang geduurd voor ik van schrijven mijn beroep kon maken. Dat kon alleen door in mijn eigen projecten te blijven geloven. En hard te werken. 

Aan wie moet de Jeanine Cronie schrijfbokaal worden uitgereikt?
Ik zou de bokaal graag uitreiken aan Sabrina Sugiarto. Ze schreef in 2007 de multiculturele kleuterdramaserie Abi. Mijn kinderen kunnen de afleveringen dromen en haar naam nog altijd zingend spellen. Ik weet dat ze met mooie projecten bezig is en ik hoop dat we binnenkort weer iets van haar kunnen zien.