‘Door corona zullen we anders gaan schrijven’

In de coronacrisis is het interessant te merken dat één groep in onze sector blijft doorwerken en enkelen zelfs drukker zijn dan voorheen: de schrijvers. Niet zo gek, nu de realiteit gekker dan fictie lijkt te zijn, nemen we onze toevlucht tot series en films. Voor Sarah Offringa en Bodil Matheeuwsen betekent corona dat een groot voordeel wegvalt: het dagelijks samenwerken op kantoor met schrijverscollectief Winchester McFly.

Sarah Offringa (26) werd in 2018 officieel deel van ‘WinMac’, maar liep er al rond sinds ze er in 2015 haar Filmacademiestage liep. Bodil Matheeuwsen (27) begon in 2018 als stagiaire en kreeg na haar afstuderen, een jaar later, ook een bureau aangeboden bij het succesvolle schrijverscollectief, voorheen een mannenbolwerk. “Toen ik stage ging lopen stonden ze op het punt om te beginnen aan de Netflix-serie Ares, dus ik viel met mijn neus in de boter. Net als Sarah ben ik daarna nooit meer weggegaan. Het is voor mij heel waardevol geweest om na het afstuderen onderdeel te worden van een groep die dezelfde hobbels die ik tegenkwam al had overwonnen.”

Jarenlang bestond Winchester McFly alleen uit mannen, nu zijn er dus maar liefst twee vrouwen bijgekomen. Is de dynamiek daardoor veranderd? 

Sarah: “Gelukkig niet. Winchester McFly is echt begonnen als een groep losse schrijvers die elkaar toevallig ontmoetten en het goed met elkaar konden vinden. Het collectief is daarna een vriendengroep geworden. Voor mij was het spannend om er stage te lopen: als ik er niet tussen had gepast zou het heel ongemakkelijk zijn geworden. Gelukkig stond de groep heel open voor een nieuwe toevoeging, en voorzover ik kan zien is de dynamiek precies dezelfde gebleven: iedereen is zichzelf en zegt wat hij vindt. Dat Bodil en ik vrouwen zijn verandert daar niets aan.”

Bodil: “Ik sluit me helemaal aan bij Sarah. De sfeer op kantoor is heel prettig, een perfecte combinatie van hard werken met je collega’s, om even later allemaal de slappe lach te krijgen.”

Met wat voor projecten zijn jullie bezig? 

Sarah: “Op dit moment zijn er binnen WinMac geen grote groepsprojecten die veel tijd opslokken: de gezamenlijke projecten die nu lopen zijn of in het beginstadium of al bijna in productie, zoals bijvoorbeeld All Stars & zonen. Daarom ben ik nu voornamelijk met eigen projecten bezig: indieningen opstellen, ideeën die ik de afgelopen jaren heb verzameld verder uitwerken. Zodra het weer kan, wil ik daarnaast samen met regisseur Sander van Dijk een low-budget tijdreisshort gaan maken.”

Bodil: “Ik zit middenin de treatmentontwikkeling van Videoland Academy. Het is de laatste fase voordat Videoland vier projecten uitkiest om te ontwikkelen. Half juni is de deadline. Daarnaast ontwikkel ik met Perla Vita Beerens en Valerie Bisscheroux een serie over het einde van de wereld. Een beetje gek hoe actueel die plotseling is geworden.

Verder ben ik indieningen aan het opstellen en betrokken bij verschillende projecten voor series en podcasts, zowel binnen als buiten Winchester McFly. Ik vind het heerlijk om meerdere ballen in de lucht te hebben en mocht ik me gaan vervelen, wat voorlopig niet zal gebeuren, dan heb ik nog mijn eigen projectenlijst. Daar staan ook dingen op die ik al voor de Filmacademie heb bedacht. Na mijn afstuderen kon ik die ideeën tevoorschijn halen en het is heerlijk om te zien hoe projecten, zoals onze apocalyptische coming of age-serie, eindelijk van de grond komt.
 
Wat is je favoriete moment sinds het afstuderen? 

Sarah: “Dat zijn meerdere periodes, waarin leuke projecten tegelijk en door elkaar heen liepen en ik daarmee bezig was zonder een bijbaantje nodig te hebben. Toen kon ik het echt niet beter wensen. Het gevoel dat je aan het hustlen bent, meerdere ballen in de lucht houdt, geeft superveel voldoening.”

Bodil (foto): “Het was voor mij heerlijk om na het afstuderen niet direct in een zwart gat te vallen. Van stilzitten word ik zenuwachtig, dus toen Winchester McFly me een plek aanbood heb ik die kans meteen gegrepen. We hebben het gevierd met een etentje, dat was wel een speciaal moment.

Maar als ik heel sentimenteel mag zijn – wat ik graag ben, dan moet ik ook het moment na het laatste filmacademiefeest zeggen. Met een klein groepje klasgenoten zijn we aan het water gaan zitten en hebben we nog van de zonsopgang genoten. Een gek moment, dat je normaal alleen in films ziet en dan denkt, jeetje wat cliché. Maar ik vond het heel mooi om vier jaar filmacademiebubbel zo memorabel af te sluiten.”

Wat inspireert jullie?
 
Sarah: “Alles inspireert wel, maar uiteindelijk weet je nooit wat je een ingeving gaat bezorgen en kun je daar moeilijk op gaan wachten. Als ik actief inspiratie wil opdoen speel ik dit spelletje: ik gebruik random word generator en dwing mezelf om op basis van elk woord een logline op te schrijven. Woorden overslaan is verboden. Op die manier kom ik op ideeën die ik anders misschien nooit had gehad, of op schakels die verschillende losse ideeën tot één verhaal kunnen maken. Daarnaast kan ik iedereen aanraden de LINDA te lezen: elke maand staan daar allerlei interviews met ‘gewone’ mensen in, die vaak echt fascinerend zijn.

Bodil: “Wat inspireert niet eigenlijk? In mijn telefoon heb ik talloze notities, sommige heel uitgebreid maar de meeste bestaan uit een paar woorden, omdat ik tijdens het boodschappen doen een enge hond zie of een oma met de slappe lach. En series. Zoveel mogelijk films en series. Niet alleen om te inspireren, maar ook om van te leren. Een serie zoals Normal People kan op mij net zo’n indruk maken als Buffy the Vampire Slayer (naar mijn mening de beste serie ooit gemaakt). Sinds kort houd ik bij welke films ik allemaal heb gezien of nog wil zien. Vooral de lijst van films die ik nog wil zien is vreselijk lang en het zijn niet altijd films die makkelijk te vinden zijn. Ik zou willen dat de Amsterdamse Cult Videotheek nog bestond. Gelukkig heeft de Filmacademie ook een prachtige dvd-collectie.

Maar als ik me echt creatief wil opladen ga ik het liefst naar een museum. Een paar uurtjes in het Stedelijk Museum of in de beeldentuin van het Kröller-Müller en ik kom thuis met een boekje vol met gekke zinnen en mooie beelden.”

Hoe is jullie coronaquarantainetijd? 

Sarah: “In de eerste weken genoot ik heel erg van de quarantaine (niet van de crisis zelf uiteraard), omdat ik ineens het gevoel had dat ik overal tijd voor had – naderende deadlines, eigen projecten, dingen om te lezen of te kijken waar ik normaal nooit aan toekwam. Inmiddels is dat gevoel totaal verdwenen. Het voelt nu niet meer als gratis tijd, maar als een veel te lange pauze. Ik mis vooral de drukte op ons kantoor – de hele reden dat we daar werken is om niet alleen te hoeven werken.”
 
Bodil: “Het is verrassend druk! Ik was al bezig met Videoland Academy, maar plotseling kwamen er van alle kanten berichten van mensen die iets wilden maken in de coronatijd. Het brengt veel teweeg en ik vind het heel mooi hoeveel creatieve initiatieven er zijn opgezet. Ik heb best dingen moeten afslaan vanwege mijn schrijfplanning, maar er zijn ook projecten langsgekomen die te mooi waren om te laten schieten. Volgens mij ben ik niet de enige scenarioschrijver die deze coronatijd vooral achter haar laptop doorbrengt. Er is grote behoefte om te creëren en om door te zetten. Wel mis ik het kantoorleven en de mensen die daarbij horen. Met elkaar brainstormen over projecten via Zoom is toch niet hetzelfde.”

Hoe sta je tegenover een coronaserie? Doen? Of nooit meer aan denken? 

Bodil: “Hahaha, niet meer aan denken zal een beetje lastig worden. Bovendien is dat heel erg jammer! Corona is iets wat heel de wereld meemaakt en ons op een vreemde manier verbindt. Om dat onder het tapijt te schuiven en te doen alsof er niets is gebeurd, ik weet niet eens hoe dat zouden moeten. Het coronavirus verandert onze samenleving ingrijpend, van de manier waarop we reizen en werken, tot het niveau van veiligheid en controle dat we gewend zijn. Daarin liggen prachtige verhalen.”

Sarah: “Mee eens. Als iemand een sterk idee heeft voor een serie rondom de coronacrisis: kom maar door. Sowieso, als je kijkt naar de hoeveelheid oorlogsdrama’s in Nederland, denk ik niet dat iemand ons gaat tegenhouden de komende decennia.”

Hoe denk je dat deze pandemie het filmlandschap zal beïnvloeden? 

Bodil: “Alles zal worden beïnvloed en de rol van de scenarioschrijver wordt misschien wel belangrijker. We zullen andere verhalen bedenken en ook anders moeten gaan schrijven. Goed nadenken of een seksscène echt nodig is voor het verhaal. Moeten personages ruzie krijgen in een druk café op het Rembrandtplein? Ik denk ook dat het een kans is om veel creatiever te denken. Films en series zullen gemaakt worden en het publiek wil ze ook zien, maar hoe we dat doen is een echte uitdaging. Gelukkig ben ik scenarioschrijver. Ik heb veel ontzag voor alle producenten, die hun handen vol hebben aan deze situatie.”


Sarah (foto): “Wij hebben zeker het geluk dat wij altijd kunnen werken, al is het maar voor onszelf. Ik denk ook dat door de quarantainetijd de streamingdiensten veel populairder zijn geworden, wat voor de makers goed nieuws is. Ik hoop echt dat er in de komende jaren steeds meer Nederlands drama wordt gemaakt dat ook in andere landen te zien is.”

Hoe was het om mee te schrijven aan de eerste Nederlandse Netflix-serie? 

Sarah: “Voor mij was de hele periode dat Ares ontwikkeld werd – van begin 2018 tot begin 2020 – één grote masterclass. Ik was net officieel onderdeel van het collectief toen het project werd binnengehaald, dus ik had echt belachelijk geluk. Michael Leendertse, die Ares vanuit WinMac geleid heeft, is gul met kansen en heeft me, ondanks mijn gebrek aan ervaring, ruimte gegeven om mee te werken en te leren. Ik had constant het gevoel eigenlijk veel te ver boven mijn kunnen bezig te zijn, maar dat heeft me ook meer focus gegeven en ambitieuzer gemaakt. Zowel uit de beste momenten als de tegenslagen heb ik allerlei lessen voor de toekomst kunnen opdoen. Ik had het echt voor geen goud willen missen.”
 
Wat zouden jullie de komende jaren graag willen maken? 

Sarah: “Er zijn talloze dingen, vooral die korte tijdreisfilm, maar ik wil op dit punt vooral erg graag meeschrijven aan series van andere makers. Zoveel mogelijk uren onder ervarener schrijvers werken en daarvan leren is denk ik dé manier om mezelf te ontwikkelen, om uiteindelijk ooit zelf series te kunnen runnen.”

Bodil: “Ik heb een flinke lijst aan projecten die ik zelf zou willen maken, variërend van een horrorserie tot een spannend hoorspel. Dat het niet vandaag of morgen gemaakt gaat worden vind ik niet erg. Liever goed de tijd nemen en zoveel mogelijk schrijfervaring opdoen in de tussentijd.”

Als je geen schrijver zou zijn, wat dan wel? 

Sarah: “Waarschijnlijk een ongelukkige lerares Engels, die heel graag schrijver wil zijn. Beetje zoals Drew Barrymore in Donnie Darko?”

Bodil: “Dan zou ik waarschijnlijk iedere avond cocktails in elkaar flansen in een chique bar. Dat is wat ik de afgelopen vijf jaar ook heb gedaan en het beviel goed. Niet goed genoeg om te stoppen met schrijven gelukkig. Bovendien zou ik mezelf niet vertrouwen met continu zoveel alcohol om me heen.”

Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd door in een collectief te schrijven?

Sarah: “Dat goede feedback onbetaalbaar is. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe het is om niet altijd toegang te hebben tot iemand die kritisch kan lezen voordat iets naar een producent gaat. Soms is het vooral kut als je aan iets gewerkt hebt dat gewoon nog niet goed genoeg is, maar ik ben heel blij dat ik altijd iemand binnen handbereik heb om te zeggen wat wel en niet werkt – en die bereid is te helpen verbeteren. Iedereen heeft het beste met elkaar voor; als ik goed werk neerzet, is dat immers ook goed voor de groep.”

Bodil: “Sarah steelt alle goede antwoorden.”

Foto Sarah Offringa: Jara Lucieer
Foto Bodil Matheeuwsen: Len Land Photography

Wat zoek je?