Camilla Ahlgren (The Bridge) schrijft Zweedse remake Penoza

In Scandinavië wordt volgens veel scenaristen jaloersmakend sterk drama gemaakt. Van sommige Deense en Zweedse series zijn zelfs internationale remakes gemaakt, zoals The Killing en The Bridge. Maar één van de schrijfsters van die laatste serie, Camilla Ahlgren, buigt zich nu juist over een remake van een Nederlands succes: Penoza. 
 

“Ik heb mijn five minutes of fame al achter de rug”, lacht Camilla Ahlgren. De Zweedse scenariste is net terug uit Warschau. Ze was daar samen met echtgenoot, Martin Asphaug, om een speelfilm te pitchen aan een aantal internationale producenten. “Dit is voor ons echt een ‘hartsproject’. We zijn er al vijf jaar mee bezig, maar we geven niet op. Zo’n pitch is heel spannend. Als je binnenkomt, moet je meteen je verhaal doen. Maar volgens mij ging het wel goed. Eén producent leek ons wel een interessante partij.”
Ahlgren heeft het over een bewerking van ‘The Story of Mr. Roos’, een roman van de Zweedse thrillerauteur Håkan Nesser. Ahlgren zelf schrijft ook veel crime, maar hoewel ook dit verhaal de nodige misdaad bevat, noemt ze het zelf liever ‘drama’. “Het gaat vooral over menselijke relaties. In dit verhaal staat de band tussen een oudere man en een jonge vrouw centraal. Maar het is geen liefdesverhaal, voor ons gaat het eerder over een vreemde vriendschap.” 
 
Privé-lerares
 
De filmwereld is relatief nieuw terrein voor Ahlgren, die vooral veel televisiedrama schreef. Jarenlang was ze hoofdschrijver van de in Zweden populaire serie Rederiet. Internationaal maakte ze naam met The Bridge. Ook was ze scrip-editor van de succesvolle SF-serie Real Humans. Haar IMDB-profiel vermeldt ook nog wat acteerervaring. Ahlgren wuift deze laatste credits lacherig weg. “Ik heb een paar keer gefigureerd.” Haar opvallende schrijfcarrière begon eigenlijk per toeval. “Ik ben begonnen als onderwijzeres. Ik gaf Zweedse en Franse les. Eerst stond ik twee jaar voor de klas in Stockholm, maar daarna ging ik privéles geven aan kinderen die meespeelden in een soapopera. Het waren vijf jeugdacteurs die door hun acteerwerk niet konden deelnemen aan het reguliere onderwijs. Ik werkte in dienst van de omroep. Zodoende belandde ik in de televisiewereld. Na verloop van tijd vroegen ze bij de omroep of ik misschien iets anders wilde. Ik volgde een interne opleiding voor scriptgirl en ging me bezig houden met script-continuïteit. Na weer enige tijd vertelden ze me dat ze schrijvers zochten voor een nieuwe soapserie. Die zou gaan over de veerboot die vaart tussen Zweden en Finland. Dat werd Rederiet. Voor die serie heb ik zeven jaar gewerkt. Dat was buitengewoon leerzaam. Gedurende de jaren kreeg ik meer en meer verantwoordelijkheid. Uiteindelijk was ik hoofdschrijver van de serie, samen met Hans Rosenfeld, met wie ik later samenwerkte aan The Bridge.”

In deze misdaadserie wordt een lijk gevonden dat precies op het midden van de brug tussen Denemarken en Zweden ligt. Op de zaak worden een Deense en een Zweedse rechercheur gezet. Samen moeten ze deze bizarre misdaad oplossen. De serie was in de originele versie al een internationaal succes, maar kreeg ook twee remakes. Eén Amerikaanse, waarin de setting werd verplaatst naar de grens tussen de Verenigde Staten en Mexico. En dan is er nog The Tunnel een Brits-Franse variant waarin de brug is vervangen door de kanaaltunnel. “Nu nog een versie over Noord- en Zuid Korea.” Haar lach verraadt meteen dat die er nooit zal komen. “You’ll never know.”
 
Moeder de Gans
Op dit moment werkt Ahlgren zelf ook aan een remake. Samen met haar echtgenoot schreef ze het eerste seizoen van de Zweedse versie van Penoza, waarvan de opnamen in februari van start gingen. Ahlgren en Asphaug zagen de serie op verzoek van een Zweedse producent. “Remakes zijn in Zweden erg ongebruikelijk. Het was voor ons dan ook de eerste keer dat we een dergelijke bewerking kregen aangeboden, maar het was een fantastische klus. In de eerste plaats vonden we het een hele goede serie. Als we dat niet zo voelden, hadden we wel ‘nee’ gezegd. We vinden de karakters erg goed. Een serie als Penoza is heel anders dan wat we in Zweden gewend zijn. Zo vind ik het bijvoorbeeld erg plezierig dat het draait om een sterk vrouwelijk personage. Ik omschrijf haar wel eens als ‘the female Soprano’.

Voor het eerste seizoen werkten we vanuit de Nederlandse scripts (geschreven door Pieter Bart Korthuis, Franky Ribbens en Elbe Stevens, red). De Amerikaanse remake Red Widow hebben we niet bekeken. We hoorden dat hij niet zo goed was. Uiteindelijk moet je toch je eigen serie maken. Dat bleek een behoorlijk uitdaging. Je moet het materiaal ‘verzweedsen’.
De werktitel van de serie is te vertalen als Moeder de Gans. Dat klinkt voor Nederlanders eerder als een sprookje dan als een misdaadserie. In Zweden ligt dat anders vertelt Ahlgren: “Bij ons heb je veel boerderijen waar ze ganzen houden. Dat leek ons een goede dekmantel voor de drugsplantage in de serie. Dat ze voor de buitenwereld ganzen houden, heeft nog een ander groot voordeel. Ganzen staan bekend als alerte vogels. Als er iemand aankomt, maken ze veel lawaai. Op die manier waarschuwen de ganzen voor gevaar.” 

Ook voegden ze een nieuw karakter aan de serie toe. En hoofdkarakter Carmen heet Sonya, gespeeld door Alexandra Rappaport, bekend van Jagten en de misdaadserie The Sandhamm Murders. “Uiteindelijk zijn we zeer dicht bij het origineel gebleven. En inmiddels schrijven we alweer aan het tweede seizoen. Ook daarbij volgen we het verhaal van het tweede seizoen van het origineel, al moeten we soms wat veranderen. De eerste reeks zal begin volgend jaar te zien zijn. De Zweden hebben de Nederlandse versie niet gezien, we zijn dus erg benieuwd hoe ze gaan reageren. Er waren minder draaidagen dan bij The Bridge. Het budget was ook lager. Ik weet niet of het net zo sterk wordt als de Nederlandse versie, maar er zitten erg goede acteurs in.”
 
Karakters
 
Hoe kijkt ze na deze ervaring naar de remakes van The Bridge? Ahlgren: “Van beide series heb ik nog niet alle afleveringen gezien. Natuurlijk is het interessant en je kunt er veel van leren, maar ik ken het verhaal door en door. Ik denk dat ik de Brits-Franse versie het meest geslaagd vind. Dat komt misschien ook wel omdat ik Frans heb gestudeerd, dan is er al een connectie. En de humor spreekt me aan. De Amerikaanse versie wijkt in het tweede seizoen af van het eerste. Wij kiezen er bij Penoza juist voor om ook de tweede reeks te volgen. Maar het is natuurlijk fantastisch dat die remakes gemaakt zijn. En dat de hoofdkarakters in beide versies heel dicht bij die uit het origineel blijven.

In The Bridge zijn de personages, de Zweedse Saga Norén (Sofia Helin) en de Deen Martin Rohde (Kim Bodnia), zeer bepalend. Ze spelen een grote rol in de populariteit van de serie. “Het publiek houdt ervan om deze twee vreemde karakters te volgen.” Toch zal rechercheur Martin in het derde seizoen ontbreken. De acteur die hem speelde wilde uit de reeks worden geschreven. Ze besloten om hem te vervangen door een heel nieuw Deens personage. Het derde seizoen van The Bridge verschijnt in Zweden al in september op de buis. Ahlgren is naar eigen zeggen nog moe van het schrijfproces. “Het was een erg moeilijk seizoen om te schrijven. Dat komt in de eerste plaats door de hoge verwachtingen. En dan moeten we ook een nieuwe hoofdrolspeler introduceren. Verder zijn er nog onze inhoudelijke ambities. Je moet toch weer een nieuwe, sterke moordzaak uitdenken. En de zaken in The Bridge zijn altijd larger than life. Daarnaast willen we iets vertellen over de maatschappij. Maar we zijn heel gelukkig met het eindresultaat, volgens ons overtreffen we het tweede seizoen. We hebben er een goed gevoel over.”
 
Met alleen al twee misdaadseries van de hand van Ahlgren lijkt er voorlopig geen einde te komen aan de Scandinavische thrillergolf. Misschien is het geen hele beleefde slotvraag, maar wat zegt het over de noordelijke landen dat juist daar zoveel series vandaan komen over moord en doodslag? Ahlgren lacht weer: “We have a dark inside.” Dan haalt ze haar schouders op. “Ik heb geen flauw idee. Ik lees wekelijks dat er een nieuwe misdaadschrijver in opkomst is. Het genre is overigens ook populair in Duitsland. En in Engeland, niet te vergeten. Maar toegegeven, Scandinaviërs houden inderdaad wel van de duisternis. Misschien heeft het met de aard van spannende verhalen te maken: we vinden het leuk als je niet precies weet wat er gaat gebeuren.”