De kracht van samen
Vanaf deze plek allereerst een diepe buiging en een daverend applaus voor afzwaaiend voorzitters Pieter Bart Korthuis en Dorien Goertzen. Zij hebben zich de afgelopen zes jaar ogenschijnlijk onvermoeibaar voor onze belangen ingezet, trotseerden tussen neus en lippen door een pandemie en hebben ook nog tijd gevonden om een paar fantastische series en films te schrijven. Dat biedt deze burger moed.
Op dit moment gebeurt er veel in AV-land. Er is een nieuwe auteurswet in de maak, er wordt hard gelobbyd om het ontbreken van een wettelijke regeling voor VOD-vergoedingen op te lossen, er zijn gesprekken met het Filmfonds om de procedures voor alle betrokkenen soepeler en prettiger te laten verlopen, de investeringsverplichting voor streamers zit in het vat en verzuurt hopelijk niet én er is zoals jullie wellicht weten een samenwerkingsverband op handen tussen het Netwerk Scenarioschrijvers en de DDG. Over dit laatste zullen we jullie binnenkort uitgebreid informeren, maar wat duidelijk moge zijn is dat deze bundeling van krachten ons sterker maakt als het gaat om het verdedigen van onze belangen en onze makerspositie verstevigt.
Scenarioschrijven is steeds meer een team-effort. Dat geldt zeker voor televisie en in sommige gevallen ook voor film
En dat is een bruggetje naar het volgende: scenarioschrijven is steeds meer een team-effort. Dat geldt zeker voor televisie en in sommige gevallen ook voor film. De writers’ room floreert, de showrunner is de nieuwe superheld(in) en schrijfteams worden aan de lopende band opgetuigd. Er schijnt zelfs geen schrijver meer beschikbaar te zijn. Maar is dat echt waar? En wordt er dan eigenlijk wel goed gezocht?
Volgens de laatste cijfers hebben we 488 leden die samen verenigd zijn in het Netwerk Scenarioschrijvers. Maar ondertussen zijn we nagenoeg onvindbaar. Ik noemde het al in het Plot-artikel dat vorige maand verscheen; we moeten als schrijvers meer met elkaar optrekken. Informatie uitwisselen. Elkaar leren kennen. Niet alleen van naam en gezicht, maar dat we ook weten wie we echt zijn en waar we voor staan. Wat we willen maken, waar we goed in zijn, en waarin minder. Waar liggen onze specifieke interesses?
Veel schrijvers hebben er een carrière op een ander vakgebied op zitten, laten we van elkaars kunde en kennis gebruikmaken. Heb je een schrijver nodig die alles weet van de Koude Oorlog om maar een dwarsstraat te noemen? Of ben je op zoek naar een iemand in je team die heel goed is in het aanscherpen van scènes? Iemand met een helikopterview, die het overzicht houdt en de details aan de perfectionist overlaat? Een schrijver met research skills, of iemand die gelukkig wordt van de treatmentfase; of zoek je een plotkoning(in) die een ingewikkelde puzzel niet uit de weg gaat?
Een uitspraak die ik de afgelopen maand in verschillende context verdacht vaak heb gehoord, is dat we “de taart groter moeten maken”. Dat klinkt als muziek in mijn oren. En is ook precies wat we met elkaar moeten gaan doen. Hoe kunnen we als collega’s sterker staan tegenover onze ‘klanten’; de producenten, de omroepen, streamers en fondsen?
Wij als bestuur treden namens jullie naar buiten voor onze gezamenlijke externe belangen, maar waarom trekken we niet wat meer met elkaar op als het gaat om onze creativiteit, zichtbaarheid en continuïteit qua werk? En het is nodig; want als er geroepen wordt dat er geen schrijvers te vinden zijn, denk ik dat ze een grote groep over het hoofd zien. “Maar hoe worden we dan meer zichtbaar?”, hoor ik je denken. Nou, net zoals we alles doen in onze sector. Baby-steps.
Hoe fijn dat de Auteursbond, as we speak, druk bezig is met het verbeteren van onze website, zodat het weer mogelijk wordt in een afgeschermde omgeving elkaars profielen op te zoeken
Zo kwam ik er tot mijn verbazing achter dat onze ledenlijst niet zomaar ingekeken mag worden in verband met privacywetgeving en dat we sinds die AVG elkaar niet meer kunnen vinden. Hoe fijn dat de Auteursbond, as we speak, druk bezig is met het verbeteren van onze website, zodat het weer mogelijk wordt in een afgeschermde omgeving elkaars profielen op te zoeken. Mits je daar natuurlijk als lid toestemming voor geeft. Dat is in ieder geval alvast een eerste stap die onze onderlinge zichtbaarheid ten goede komt.
Een tweede stap zou kunnen zijn dat we elkaar vaker ontmoeten. Er zijn initiatieven geweest in het verleden die om welke reden dan ook niet heel druk bezocht werden. Aan ons de uitdaging om jullie te verleiden wél op onze events te komen. Te beginnen met de uitreiking van de Zilveren Krulstaart op zaterdag 25 maart in Boom Chicago in Amsterdam. Een feestelijke middag waar we onszelf volkomen terecht eens lekker dik in de schijnwerpers zetten. Ik zie ernaar uit om jullie daar te ontmoeten.
Jacqueline Rogers, voorzitter Netwerk Scenarioschrijvers