Coronavirus raakt ook cultuursector

We leven in onzekere tijden. Het coronavirus heeft niet alleen het dagelijks leven ontregeld, maar ook de complete kunst- en cultuursector op zijn kop gezet. Mijn sympathie gaat in de eerste plaats uit naar de slachtoffers van het virus, de mensen op de intensive care, de medewerkers in de zorg die zo vaak ondergewaardeerd worden, maar die zo onmisbaar blijken te zijn. 

Daarnaast denk ik aan alle mensen die getroffen zijn door de plotselinge sluiting van theaters, concertzalen en bioscopen. Aan de makers, maar ook de toeschouwers. Aan de schrijvers wier stukken op het punt stonden om in première gaan, en aan de scenaristen die misschien nog wel verder schrijven, maar ook niet precies weten hoe de ontwikkeling van hun producties verder zal gaan. Al is het maar omdat niemand op dit moment kan bevroeden hoe lang de coronacrisis zal duren en wat de gevolgen voor de maatschappij en meer specifiek onze beroepsgroep inclusief de verschillende disciplines zullen zijn.

De Auteursbond en de Kunstenbond doen al onderzoek naar de ervaringen van hun leden. De overheid heeft o.a. financiële steun toegezegd aan ondernemers en ZZP’ers, maar hoe goed bedoeld ook, op dit moment is nog volstrekt onduidelijk hoe effectief die zullen zijn, en bovenal of het genoeg zal zijn om talloze grote en kleine bedrijven van de ondergang te redden.

Ben ik aan het doemdenken of gewoon een realist? Ik snap ook wel dat de bodem van de schatkist een keer in zicht komt, alle begrip, maar was het echt nodig om zo zwaar op de zorg te bezuinigen als onder de eerdere kabinetten-Rutte is gebeurd? En ik kan het ook niet laten om te wijzen op de bezuinigingen op kunst en cultuur, waardoor de complete beroepsgroep toch al op het tandvlees liep. 

Afijn, het is niet anders. Ik kijk nu al uit naar alle films, series, voorstellingen en waarin we onze ervaringen met corona de komende jaren kunnen verwerken. Even ervan uitgaand deze eerste coronagolf niet wordt gevolgd door een virus met de snelheid van corona en de kracht van ebola. Dat zie ik toch liever in een rampenfilm dan in de realiteit.

En omdat ik het toch nog even over film en tv wil hebben, komt hier nog (een deel van) de column die ik al voor deze maand aan het schrijven was. De afgelopen weken ontwaarde ik namelijk te midden van alle grijze wolken ook een lichtpuntje waarin het ene meesterwerk aan de andere cult-klassieker werd geregen.

Ik had (heel ouderwets, ik weet het) van televisie een aantal afleveringen opgenomen van misschien wel het leukste filmprogramma ooit. Want ook het tweede seizoen van De Kijk van Koolhoven is weer genieten geblazen. De sterke punten zijn al door menigeen benoemd, alleen nog niet in Plot, dus daar gaan we: de filmliefde spat ervan af, Koolhovens kennis van zaken is enorm en zijn enthousiasmerende manier van vertellen zorgt ervoor dat je alle films die voorbij komen – en dat zijn er nogal wat – onmiddellijk wil zien of herzien.

Alleen al de met zorg gekozen scenes uit The Day the Earth stood still, Mars Attacks!, Alien(s), Invasion of the Body Snatchers, Close Encounters of the third Kind en E.T. maakten de aflevering over aliens tot een bijzondere kijkervaring. Bovendien licht Koolhoven bij de genres die hij met zoveel overgave belicht door tijdgebrek vaak alleen nog maar een tipje van de sluier op. Er valt, ook door hem, nog veel meer te vertellen.

Aan het einde van een aflevering noemt hij bovendien nog even op waar hij niet aan toe is gekomen, zoals in het geval van de Eurocrime-aflevering de Scandi Noir, waar hij vast ook wel een aflevering mee zou kunnen vullen. Om nog maar te zwijgen van de extra science fiction aflevering die hij zou kunnen vullen met 2001: A Space Odyssey, The Man who fell to Earth en The iron Giant.

Als kijker hoop ik dat Koolhoven zeker nog tien jaar doorgaat met De Kijk van Koolhoven. Of dat hij à la het onvolprezen Classic Albums een serie over Classic Movies gaat maken, zoals hij eigenlijk al deed met The Godfather in het eerste deel van zijn American Gangster-tweeluik. Laat hem gerust de hele filmgeschiedenis onder de loep nemen, inclusief alle virusfilms die er al gemaakt zijn of nog gemaakt gaan worden. Zodat hij al doende uitgroeit tot wat hij eigenlijk al is: onze nationale filmleraar.