Vuur

Ik zoek een lichtpuntje. Een positief  bericht voor deze laatste Plot van het jaar. Het jaar waarin Plot 25 jaar bestaat en tevens voor het laatst in bladvorm kan worden vastgehouden. Ook het Netwerk Scenarioschrijvers moet de tering naar de nering zetten. Plot blijft, maar verschijnt voortaan digitaal. Is dat positief? Voor de een wel, want het digitale medium biedt nieuwe mogelijkheden en kansen, anderen zullen het papieren blad gaan missen. Een ander lichtpuntje dan. UPC? Hoofdpersoon in een krantenartikel over niet betaalde kabelgelden aan de scenarioschrijvers.

De onvrede onder de scenarioschrijvers, die al jarenlang smeulde, vatte in september vlam. En, zoals dat gaat met vuur, sloeg het over. Naar de regisseurs en acteurs. Nog voordat het filmfestival was begonnen, had de woede via social media de sponsor al bereikt en afgeschrikt. Hoe gaat deze gebeurtenis herinnerd worden? Als een historische gebeurtenis, omdat de scenarioschrijvers openlijk durfden te spreken over hun niet-fictieve drama? Als een verpest filmfeestje? Als een geslaagde poging om media-aandacht te creëren voor onrecht? Als het onbezonnen wegjagen van een sponsor? Nog steeds is slechts het uitspreken van de naam ‘UPC’ genoeg om de gemoederen te laten ontvlammen. Heeft deze sponsor ooit zoveel gratis publiciteit gehad?

Ik zoek door. Laten we het een lichtpunt noemen dat de mensen van het Mediafonds gewoon door blijven buffelen en zonder opgeven het belang van dit fonds voor drama en documentaire zichtbaar uitdragen aan publiek en politiek. Of dat het Filmfonds na alle krachtsinspanningen om de 20 miljoen los te peuteren zich alweer vol goede moed opmaakt voor een ambitieus beleidsplan vanaf 2017. Een wonder mag het heten dat de publieke omroep na alle bezuinigingen, tumultueuze fusies en stoelendansen nog steeds een identiteit heeft en zich hervindt op een koers naar een ongewisse, doch als ‘bestendig’ gelabelde toekomst.

Mooi is het dat er telkens weer scenarioschrijvers, regisseurs en acteurs bereid zijn tijd en energie stoppen in het verbeteren van de positie van hun beroepsgroep

Als ik verder zoek, dan mag zeker niet onvermeld blijven dat een groeiende groep scenarioschrijvers standvastig hun Lirarechten niet wegtekent, ondanks dat ze dat moeten bekopen met vastlopende contractonderhandelingen of misgelopen opdrachten. Dat producentenverenigingen het lef hebben om leden te schorsen die aantoonbaar malverseren. En dat er producenten zijn die in het openbaar verklaren dat aan de makers alle eer toekomt voor het tot stand komen van speelfilms en dat zij slechts hun best deden de financiering rond te krijgen.

Mooi is het dat er telkens weer scenarioschrijvers, regisseurs en acteurs bereid zijn tijd en energie stoppen in het verbeteren van de positie van hun beroepsgroep. Dat de mensen die werken voor Lira, Vevam en RoDAP elkaar al ruim vier jaar verdragen, elk aan een kant van de onderhandelingstafel. En ja, dan kom ik vanzelf bij wat de grootste opsteker van het jaar zou kunnen zijn: dat de onderhandelingen over kabelgelden en VOD-vergoedingen tussen RoDAP en de PAM-cbo’s tot overeenstemming zullen leiden. Dat de vertegenwoordigers van makers, producenten, omroepen en distributeurs het licht gaan zien en het hoofd buigen. Naar elkaar. Opdat er voor de komende jaren een einde komt aan dit onderdeel van de collectieve strijd. Rechtsom of linksom, met Van Rij of na Van Rij. Terwijl ik deze column schrijf, is de uitkomst nog ongewis. Tegen de tijd dat u deze column leest, is hopelijk het licht aangegaan.