Jaaroverzicht 2024

Het nieuwe jaar begint op filmgebied traditiegetrouw met de bekendmaking van de jaarcijfers van het afgelopen jaar. Het slechte nieuws: er gingen vorig jaar 7 procent minder mensen naar de bioscoop dan in het jaar ervoor. Het goede nieuws: er gingen wel meer mensen naar een Nederlandse film. Het marktaandeel kwam uit op 17 procent (3 procent meer dan in 2023), en met in totaal 5,1 miljoen bezoeken waren ‘we’  succesvoller dan in de acht voorgaande jaren. De best bezochte film van eigen bodem was Loverboy: Emoties uit, met 377.000 bezoekers, gevolgd door Bon Bini: Bangkok Nights (322.000) en Verliefd op Bali (273.000).

Een kleine kanttekening is daarbij op zijn plaats. Zowel Bangkok Nights als het op plek zeven terug te vinden De Tatta’s 2 werden al in december 2023 uitgebracht en trokken ook toen al de nodige bezoekers. Ze waren met bij elkaar opgetelde totalen van respectievelijk 550.000 en 500.000 bezoekers verantwoordelijk voor de enige twee Platina Films die in 2024 werden uitgereikt. Om de vergelijking nog even door te trekken: de eerste Tatta’s (2022) was goed voor 700.000 bezoekers en geldt daarmee als de meest succesvolle Nederlandse film van de laatste jaren.

Je kan het jammer vinden dat er relatief weinig Nederlandse films zijn die nog een echt groot publiek weten te vinden. Aan de andere kant: ook in 2024 was er geen gebrek aan filmmakers die werden verblijd met een Gouden Film (Bij deze iedereen van harte gefeliciteerd!).

Sterker nog: bijna de hele top 20 bestond uit films die meer dan honderdduizend bezoekers trokken. In de breedte gaat het dus prima met de Nederlandse film. Vooral als het gaat om jeugd- en familiefilms en komedies, waarbij de romantische komedie dan weer wat minder dominant lijkt dan een aantal jaar geleden. 

In de filmhuizen, waar vooral films voor een volwassen, zeg maar gerust, ouder publiek draaien, deed vooral De Terugreis het goed, met een mooie vijfde plek achter internationale klappers als The Zone of Interest en Poor Things

Het mag een klein wonder heten dat er nog hardcore arthousefilms als Witte Flits en Melk worden gemaakt

Maar dan toch een tja-momentje. Als ik naar mijn eigen, hoogstpersoonlijke smaak kijk, dan mag het een klein wonder heten dat er nog hardcore arthousefilms als Witte Flits en Melk worden gemaakt, want ze zijn echt heel goed, kunnen zich meten met internationaal aanbod – ik weet dat, want dat zie ik ook – en toch ging er ook in 2024 weer geen hond naartoe. En zonder een bescheiden hit als Sweet Dreams (een knappe 75.000 bezoekers in 2023) is de spoeling dan wel heel dun. Ik kan alleen maar hopen dat het Filmfonds nog lang doorgaat met het financieren van dit soort juweeltjes, al is het maar om mij (en een paar andere gekken, ik bedoel liefhebbers) een plezier te doen.

Dan nog een paar andere Nederlanders die in het jaaroverzicht niet mogen ontbreken. Hoyte van Hoytema won in maart als eerste Nederlandse cameraman een Oscar voor zijn werk aan Oppenheimer van Christopher Nolan. Een fenomenale prestatie, en dat mag best nog eens herhaald worden.

En ondertussen hebben we er met Halina Reijn een filmmaker bij die internationaal aanzien geniet. Haar derde speelfilm, Babygirl, ging in Venetië in première, waar Nicole Kidman meteen de prijs voor beste actrice won. De recensies zijn overwegend positief, in Amerika houdt de film zich knap staande tussen andere, grotere titels zoals Mufasa en Nosferatu, en ook in Nederland zit de film al dik over de honderdduizend bezoekers. Je zou haar er een Gouden Film voor willen geven, maar die zijn nu eenmaal alleen voor Nederlandse films, dus een Oscarnominatie voor, bijvoorbeeld, Nicole Kidman, kan natuurlijk ook.

Wat zoek je?