Being Charlie Kaufman

Nena van Driel (31 jaar) studeerde in 2017 af aan de Nederlandse Filmacademie met haar eindexamenfilm Zalig zijn de Onwetenden (Muck van Empel). Daarna schreef ze aan verschillende korte en langere scenario’s. Haar debuutfilm Je Moeder!, waar ze samen met regisseur Zara Dwinger aan schrijft, werd in het kader van Cinema Junior geselecteerd en gaat binnenkort in productie.

Schrijft u momenteel aan iets?
“Ja. Samen met Stefanie Kolk schrijf ik aan haar eerste speelfilm Melk. Daarnaast schrijf ik met Diana Sno een webserie over seks. En ik ben een speelfilm ontwikkelingsaanvraag aan het voorbereiden. De afgelopen twee jaar heb ik veel samen geschreven en het lijkt me fijn om weer even solo aan iets te beginnen.”

Is schrijven uw hoofdberoep?
“Ja!”

Wordt u gelukkig van schrijven?
“Heel erg. Ik word vooral gelukkig van het proces: alle fases waar je doorheen gaat, de verschillende mensen met wie je samenwerkt en dat constante zoeken en puzzelen. Het is telkens een combinatie van hoofd en hart die elkaar afwisselen en uiteindelijk samenkomen. Dat vind ik het mooiste wat er bestaat.”

Voor welke film bent u onlangs naar de bioscoop gegaan?
“De laatste film die ik in de bios zag was Sweet Thing (Alexandre Rockwell) die een kristallen Beer in de wacht sleepte op de Berlinale. Het verhaal is mooi, maar ook qua vorm is het een bijzondere film. Het gaat over een broer en zus die opgroeien met een alcoholistische vader en een afwezige moeder. De hoofdpersonage heeft Billie Holliday als denkbeeldig vriendinnetje en er gebeuren verschrikkelijke dingen, maar de subjectieve beleving van de kinderen staat voorop. Ze vinden in elke situatie wel weer iets van fantasie of iets lichts. Dat is zo sterk.

De film wisselt tussen zwart-wit en kleur, waarbij de subjectieve lijn en fantasie van de kinderen in kleur is en de realiteit zwart-wit. Speels, maar ook heel real. Ik was destroyed aan het einde. Dit is een film die mij zoveel inspiratie geeft en waardoor ik weer denk: ons vak is zo vet! De film heeft wel een paar schoonheidsfoutjes, maar toont zoveel lef door iets uit te proberen en het experiment niet uit de weg te gaan. Dat bewonder ik.”

Wat is het laatste toneelstuk dat u heeft gezien?
“Are you famous around here? van Silke van Kamp. Het gaat over originaliteit en over hoe je nog een originele gedachte kunt hebben. Het stuk is volledig opgebouwd uit quotes uit films, boeken en YouTube-filmpjes.”

Weet u wat voor Nederlands drama momenteel op de televisie is te zien?
“Ik heb geen televisie, maar ik kijk wel naar dramaseries. De laatste Nederlandse serie die ik helemaal heb uitgekeken was Red Light (Anke Blondé, Wouter Bouvijn). Dat vond ik niet heel verrassend qua plot of vernieuwend qua vorm, maar ik bleef wel kijken!”

Heeft u behalve schrijven nog andere bronnen van inkomsten?
“Ik ben werkzaam als scriptcoach en ik ben gastdocent bij de Nederlandse Filmacademie.”

Welke film had u willen schrijven?
“The eternal Sunshine of the spotless Mind (Michel Gondry) had ik graag geschreven. Maar dat is zo’n speciaal scenario en zo’n speciale film, juist ómdat Charlie Kaufman het heeft geschreven. Ik had het wel willen schrijven, maar dan zou ik Charlie Kaufman willen zijn! Een soort Being Charlie Kaufman geschreven (en gespeeld) door Nena van Driel?”

Wat is uw sterkste kant als schrijver?
“Moeilijke vraag! Ik ben goed in het intunen op de maker of regisseur met wie ik samenwerk. Ik kijk wat voor filmmaker diegene is en hoe zij of hij de film voor zich ziet. En daaronder: wat is de kern van deze film en wat voor structuur en ritme past daarbij.”

Wat moet u als schrijver nog leren?
“Ik zou wel willen leren monteren, omdat ik daar een betere scenarioschrijver van zou worden.”

Van wie heeft u het vak geleerd?
“Ik denk niet dat iemand je het vak kan leren. Je leert het door het vaak te doen. Natuurlijk kan iemand je handvatten geven, inspireren, motiveren of uitdagen. Maar uiteindelijk moet je het zelf doen. Wie mij het meest heeft bijgebracht is Ellen Verhoef met haar dramaturgische inzichten en praktische tools.”

Aan wie moet de Nena van Driel schrijfbokaal worden uitgereikt?
“Wat een rare vraag! Ik denk dat je die kan uitreiken aan alle makers die het experiment durven op te zoeken. Dat betekent niet dat het de beste film ooit is, maar een film die inspireert en die gewaagd is. Viktor van der Valk met zijn film Nocturne, Stefanie Kolk met Harbour, Ena Sendijarevic met Take me somewhere nice en Thessa Meijer met haar film The walking Fish. Dat vind ik inspirerende makers.”

Wilt u nog iets kwijt?
“Leuk gesprek!”