Festivalkoorts

‘Valt er eigenlijk nog wat te zien op het komende Filmfestival?’ Als filmkenner wordt die vraag me regelmatig gesteld. Verwachtingsvolle ogen kijken me aan. ‘Kom op Kummer, schudt eens wat titels uit je mouw, die ons met de oren doen klapperen..’. Maar als me iets te binnen schiet, is de reactie afwisselend onwetend (‘Huh.. wat?!’), vol onbegrip (De Held? Noooit van gehoord…) of blasé (‘Monic Hendrickx? Die zit ook in alles…’). Al zou ik die laatste opmerking toch vooral als een compliment opvatten aan het adres van een actrice, die klaarblijkelijk keer op keer een onvergetelijke indruk weet te maken.
 

Met het op de gelijknamige roman van Jessica Durlacher gebaseerde De Held heeft het NFF in elk geval een aansprekende openingsfilm in huis en ook de oorlogsfilm Riphagen mag als een grote titel gelden. Maar toch. Veel prominente filmpremières telt het festival tegenwoordig niet meer. Daarvoor is het commerciële belang van het festival inmiddels te gering. Dat films die in première gaan op het festival tegenwoordig pas een jaar later mee mogen doen met de Gouden Kalveren helpt ook niet. Het ijzersterke radicaliserings-drama Layla M. ging eerder al in Toronto in wereldpremière. De Nederlandse Oscar-inzending Tonio (ook zo’n film waarover je alleen maar goede dingen hoort) gaat vrijwel gelijktijdig met het NFF in première op het nieuwe Parool Amsterdam Film Festival (Paff). En het aanstekelijke en ontroerende Waterboys (met een live-optreden van de band waar de film naar is vernoemd) komt sowieso pas op 1 december in de bioscoop.

Toch zagen we op de NFF Persdag een paar onverwacht leuke titels. Zo is Alberta van Eddy Terstall en Erik Wünsch een charmante relatiekomedie, waarbij Terstall de frisheid die zijn vroegere werk kenmerkte, lijkt te hebben hervonden. Dat de film zich grotendeels afspeelt in de Canadese provincie Alberta en alle buitenopnames daar plaatsvonden, geeft het grappige verhaal (inclusief de spitsvondige) dialogen een extra meerwaarde.
Verrassender nog is Love is Thicker than Water van Ate de Jong: een mooi, goed geschreven en op en top Brits drama, met een Romeo & Julia-achtige verhaallijn en een emotioneel bevredigend einde. Ik durf te zeggen dat het De Jongs beste film is sinds Drop Dead Fred 25 jaar geleden. Love is Thicker than Water is te zien in een aparte sectie met films die in het buitenland zijn geproduceerd, zoals ook The Red Turtle van Michael Dudok de Wit en Elle van Paul Verhoeven. Wie deze prachtfilms nog niet heeft gezien, kan ze op het festival inhalen. 

Het NFF is ieder jaar de moeite waard, al is het maar omdat er altijd genoeg moois zit tussen de onmetelijke hoeveelheid series, tv-films, korte films, documentaires, animatiefilms, videoclips en klassiekers. En dan heb je ook nog de speciale evenementen. Op donderdag 22 september wordt de Louis Hartlooper Prijs voor de beste filmpublicatie uitgereikt in (waar anders?) het Louis Hartlooper Complex. Namens het Netwerk zit dit jaar Plot-redacteur Bart Juttmann in de jury. Dan is er een (mede door uw hoofdredacteur georganiseerde) middag ter ere van de eerder dit jaar overleden Paul Cox, op maandag 26 september in ‘t Hoogt. En niet te vergeten, de door de Dutch Directors Guild (DDG), ACT Acteursbelangen, Netwerk Scenarioschrijvers en Filmproducenten Nederland georganiseerde seminar die culturele diversiteit in Nederlandse film- en televisiesector centraal stelt, op dinsdag 27 september in de Stadsschouwburg van Utrecht. Komt allen!

Maar het NFF bezoek je, zeker als scenarist, ook voor De Dag van het Scenario, die dit jaar wordt gepresenteerd door Marieke van der Pol en niet meer plaatsvindt in het vertrouwde Ottone, maar in de Stadsschouwburg. Dit keer draait alles om de persoonlijkheid van de schrijver. Angst voor een wit vel, frustraties over het proces maar ook euforie na een prachtige première. Hoe verschillend schrijvers ook zijn, een aantal emoties herkennen ze allemaal. Maar hoe ga je daarmee om? En bestaat er zoiets als ‘de schrijver’? Tijd om te kijken in de schrijversziel met: psychiater en filosoof Damiaan Denys, die het zal hebben over angst als vriend en vijand van de schrijver. Hester Zijlstra spreekt over haar prijswinnende scriptie ‘De Schaamte van de Schrijver’. Agente Jacobine van der Vloed heeft praktische wenken voor schrijvers in de aanbieding. Jenny Mijnhijmer zal haar ideeën over diversiteit ontvouwen. Camilla Ahlgren (schrijfster van onder andere The Bridge en de Zweedse remake van Penoza) gaat in gesprek met Pieter Bart Korthuis, onder andere over de voor- en nadelen van succes. En er is een slotoverdenking van Hugo Heinen, (scenarist Knielen op een bed violen en Tonio). 
Toch is er dit jaar een groot verschil met vroeger: anders dan andere jaren eindigt de Dag der Dagen niet met de uitreiking van de Zilveren Krulstaarten. Die verschuift als een zelfstandig evenement naar het voorjaar, maar daarover in een later stadium (veel) meer.
 
Voor meer informatie over het NFF: www.filmfestival.nl