‘Ik heb een wilde fantasie’

Shanice Kamminga (36) is regisseur en scenarist en studeerde psychologie aan de Universiteit van Amsterdam. Ze begon haar filmcarrière als actrice en woonde vier jaar in Los Angeles, waar ze al snel ontdekte dat ze haar creatieve expressie liever achter de schermen inzet. In 2021 was ze een van de winnaars van de Netflix New Voices scriptcompetitie. Ze schreef en regisseerde de no-budget korte film Other, met Anna Drijver in de hoofdrol (2021). Haar recente korte film Alles van voor ons (Everything before us), met Sallie Harmsen en Sigrid ten Napel, begint aan het festivalcircuit. Ze regisseerde de NPO Zapp-pilot Robby de Neuro en zit in de post-productiefase van de ultrakorte animatiefilm Voor altijd en eeuwig. In deze film gaat een camera in twee minuten door een grachtenpand en neemt verhalen over een periode van vijf eeuwen waar.

Schrijf je momenteel aan iets?
Ik heb onlangs de korte film De Malthus wet geschreven en hoop deze in het najaar te verfilmen met Makeway Film en met Anna Drijver in de hoofdrol. Het is science fiction in een zwarte comedy-jasje, die de maakbaarheid van het leven ter discussie stelt. Daarnaast ben ik bezig met een lekker gekke familiefilm en een science fiction dramafilm. Ik vind het mooi hoe je technologie en sci-fi kunt gebruiken om onze menselijkheid bloot te leggen.

Word je gelukkig van schrijven?
Jazeker, maar wel met wisselende mate. Wat ik leuk vind aan de combinatie regie en schrijven, is dat regie heel erg over interactie gaat, terwijl je bij scenario lekker in een introverte modus kan gaan. Ik vind het fijn dat je helemaal in het verhaal kunt opgaan. Je gaat ermee slapen en je wordt ermee wakker. En zo spendeer je dan zo’n drie maanden tot een halfjaar met je personages. Dat is wel gezellig.

Is er een film waar je onlangs voor naar de bioscoop bent gegaan?
Ik heb net voor de zomer mijn Cinevillepas even op pauze gezet, maar de laatste film die ik in de bioscoop zag was Mickey 17. Ik hou heel erg van science fiction, dus ik had hoge verwachtingen, maar ik vond de humor en toon van het verhaal niet helemaal goed werken. Voor science fiction zou ik eerder Severance aanraden (lees hier het Plot-artikel over deze serie). Dat is een briljante metafoor voor de balans van ons werk- en privéleven, en stilistisch en visueel uniek. Echt een fantastische, gelaagde science fiction-serie.

Weet je wat voor Nederlands drama momenteel op televisie en streamers te zien is?
Ik ben deze zomer vooral in de Criterion Classics aan het duiken en dus niet zoveel met televisie bezig. Als ik mensen om me heen hoor, gaat het bijna alleen over B&B vol Liefde. Titels die in me opkomen: Oogappels, Dag en Nacht en Mocro Maffia. En is Bodem alweer begonnen? Dat was de laatste die ik zelf keek. Ook De Joodse Raad heb ik gezien.

Welke film had je willen schrijven?
De film Nine Days van Edson Oda. Dat is een high concept-film over wat het is om mens te zijn. Door interviews met negen mensen beoordeelt iemand wie van hen op aarde mag gaan leven, welke ziel het leven het beste aankan. Maar ik had ook graag de animatiefilms Inside Out of Soul willen schrijven, waarin emoties een eigen identeit hebben en het leven van het hoofdpersonage draaiende moeten houden. Ik hou van dat soort originele, existentiële films.

Wat is je sterkste kant als schrijver?
Ik denk vooral dat ik originele ideeën heb, en veel ook, ik heb een wilde fantasie. Mijn films breken vaak met de realiteit, terwijl ze wel over het werkelijke leven gaan. Er zit altijd een soort van magisch element in. En ik schrijf makkelijk in het Engels.

Wat moet je als schrijver nog leren?
Even loslaten. Als ik het even niet meer weet, grijp ik al snel naar de theorie in scenarioboeken. Ik kan dingen soms heel ingewikkeld maken, terwijl je eigenlijk in één woord wilt kunnen zeggen waar het verhaal over gaat en dat leidend wil houden. Dus ik zou bij het schrijven van een eerste versie graag minder bezig willen zijn met wat er allemaal moet gebeuren en antagonisten en mid-points en al die technische dingen, en meer met wat de kern is.

Van wie heb je het vak geleerd?
Van alle boeken en van zelf scenario’s lezen, websites zoals die van John August, en zijn podcast Scriptnotes. Ik heb in Los Angeles ook in een co-working space voor schrijvers gezeten.

En eigenlijk van iedereen die me ooit feedback heeft gegeven. Ik heb ook sprongen kunnen maken door bij Netflix New Voices een script te schrijven met een dramaturg aan mijn zijde. Bij mij was dit Ernie Tee, en die was echt fantastisch.

Aan wie moet de Shanice Kamminga-schrijfbokaal worden uitgereikt?
Ik hou van heel verschillende films dus misschien zou ik deze juist aan iemand willen geven die iets heel goed doet wat ik niet doe, zoals personagegedreven, structuurloze drama’s. Maar ik ga denk ik toch voor Brit Marling, van ondere andere Another Earth en Sound of my Voice. Ze schrijft hele menselijke, filosofische high concept-films met een technologisch element. Haar verhalen zijn soms raar maar altijd interessant.