De crisis wel/niet voorbij (*)

Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat de bioscopen dicht gingen en het land op slot. In werkelijkheid zijn we nu pas zo’n drieënhalve maand verder. 

Per 1 juli zijn bioscopen en theaters weer voor iedereen toegankelijk, mits de gewenste anderhalve meter afstand in acht wordt genomen. Dat is vermoedelijk goed nieuws voor de grote concerns, zoals Pathé, Vue en Kinepolis, die dan toch een wat breder publiek kunnen bereiken. Voor de kleinere bioscopen is het nog altijd niet genoeg om werkelijk rendabel te zijn – zie de problemen rond het in grote financiële nood verkerende Amsterdamse filmtheater The Movies – maar alles is beter dan de 30 personen van de afgelopen maand. 

Waarbij overigens moet worden aangetekend dat die 30 personen lang niet bij iedere voorstelling werden gehaald – bij de zes keren dat ik zelf naar de bios ging zelfs geen enkele keer, maar ik ga dan ook graag overdag. Dus het is afwachten hoe lang het duurt voor het consumentenvertrouwen terug is op het niveau van voor de crisis. Ook hierin lijkt me een rol weggelegd voor Amerikaanse blockbusters, zoals Mulan en Tenet, die nu voor medio augustus gepland staan en voor een eerste echt stormloop op de zalen kunnen zorgen. Mits de in de VS voortwoekerende coronacrisis niet alsnog roet in het eten gooit.. En natuurlijk valt het te hopen dat er snel nieuwe succesfilms van eigen bodem zullen volgen à la De Beentjes van Sint-Hildegard, waarover u elders al in deze Plot kan lezen.

Voor veel scenaristen was de achter ons liggende periode misschien niet eens de slechtste uit hun bestaan. Veel projecten die geschreven moesten worden, zijn ook werkelijk geschreven, omdat fondsen en omroepen ervan uitgaan dat deze projecten in de toekomst ook gedraaid gaan worden, volgens het Covid19-protocol van de anderhalvemetersamenleving. Voor schrijvers komt de klap mogelijk later, als alle scripts die er nu liggen verfilmd worden en er tijdelijk minder nieuwe scripts nodig zijn.

In de rest van de sector overheerst vooralsnog de onzekerheid, al de nieuwe versoepelingen ten spijt. Er worden inmiddels weer nieuwe producties gedraaid, maar dat neemt niet weg dat nog veel mensen werkloos thuiszitten en het nog wel even kan duren voordat de productie van films en series weer op het oude niveau is. Al is het feit dat de beperkingen rond acteren zijn opgeheven een volgende stap in de goede richting.

Toch weet niemand wat de toekomst zal brengen. Allerlei bedrijven die op omvallen staan, kunnen de komende maanden ten onder gaan of juist gered worden. Een tweede coronagolf in de herfst lijkt onvermijdelijk, maar niemand kan bevroeden hoe groot die zal zijn. Op het moment dat ik dit schrijf, lijkt de voorlopige consensus dat het mee zou kunnen vallen, omdat we nu allemaal beter voorbereid zijn. Al is het niet ondenkbaar dat de regels waar we ons allemaal aan moeten houden dan ook weer aangescherpt zullen worden. En wat dat precies betekent voor onze sector, voor bioscoop- en theaterbezoek, voor het maken van nieuwe producties en voorstellingen, voor werkgelegenheid en werkloosheid, dat kan volgens mij helemaal niemand met zekerheid zeggen. 

We moeten er maar het beste van hopen. Ondertussen genieten we van het mooie zomerweer, maar halen we ook onze Cineville- en Pathé-passen tevoorschijn, want alle bioscopen, groot en klein, kunnen de komende tijd onze steun goed gebruiken. Er zullen de komende tijd nog genoeg ontwikkelingen volgen en daar zullen we met zijn allen op moeten inspelen. Of zoals de Amerikaanse schrijfster Maya Angelou het ooit treffend verwoordde: “Hoping for the best, prepared for the worst en unsurprised by anything in between.”
 
(*) doorhalen wat niet van toepassing is